De eerste dagen / Pyin Oo Lwin

Na een voorspoedige reis, zonder vertragingen, zijn we op zaterdagmiddag de 25ste febr. in Myanmar / Mandalay aangekomen. Than, onze gids, stond samen met de chauffeur ons op te wachten en na een korte kennismaking zijn we naar Pyin Oo Lwin gereden waar we onze eerste dagen zullen verblijven. Het was 2 uur rijden terwijl het "maar" 70 km. is, maar de wegen zijn slecht, smal, druk en al met al rijdt het niet door. Maar wel een mooie gelegenheid voor ons om de eerste indrukken op te doen van Myanmar. Veel stalletjes langs de weg met verkoop van groente en fruit, waaronder ook aardbeien. Verder veel, zeer veel trucks en pick-ups. De route van Mandelay naar Pyin Oo lwin blijkt het eerste stuk van de route naar de Chinese grens te zijn, waar Myanmar sinds het open gaan van de grenzen, veel export mee bedrijft. Vooral watermeloenen gaan massaal de grens naar China over. Ook is dit de route langs teakplantages, plantenkwekerijen enz. Het eerste stuk is nog vlak, daarna leidt er een steile weg met haarspeldbochten de heuvels in. Pwin Oo Lwin ligt in de Shan-heuvels op een hoogte van 1100 meter en heeft daardoor een prettig klimaat. Dit is voor ons een fijne bijkomstigheid. 'Savonds koelt het snel af naar 19/20 gr. en 'smorgens is het tot ongeveer 11.00 uur ook nog heerlijk koel. Mooie temperaturen om te acclimatiseren. De inwoners van Pwin Oo lwin lopen 'savonds met mutsen en dikke jassen!! Om 17.00 uur komen we in ons hotel aan, we rusten wat en eten in het hotel om wat bij te komen van de reis.
De volgende morgen vertrekken we om 9.00 uur naar het stadje Pwin Oo lwin. Allereerst gaan we naar de markt in het centrum van de stad. De markt bestaat uit een hal en kraampjes in de openlucht. In de openlucht worden voornamelijk groenten, fruit en bloemen verkocht. Vele soorten liggen rij aan rij, een prachtig gezicht door vele verschillende kleuren! Pwin oo Lwin wordt "de stad van de bloemen" genoemd, omdat ze deze in de omgeving veel telen. Het is sowieso een echte landbouw gebied zullen we de volgende dag ontdekken. Overal kleine, goed verzorgde akkers met een grote assortiment aan groenten, fruit en bloemen. In de hal bieden verkopers kleding en huishoudelijke artikelen uit China en Thailand aan. Pwin Oo Lwin is de thuisbasis voor veel etnische stammen en dit is duidelijk terug te zien op de mark. Ook een aanzienlijk aantal Nepalese en Hindoeïstische migranten die tijdens de Britse bezetting gemigreerd zijn verblijven nog steeds in Pwin Oo Lwin. Erg leuk om over deze kleurrijke markt te lopen. De mensen zijn zeer vriendelijk en er hangt een relaxte sfeer.
Pwin Oo Lwin straalt een Britse sfeer uit, omdat tijdens de koloniale tijd, van 1886 tot 1948, het Brits-Indiase leger de vlakte van Mandalay ontvluchte om de koelte op te zoeken in de heuvels. Al rondrijdend door Pyin Oo Lwin zien we dan ook een aantal goed bewaarde gebouwen uit deze tijd, waaronder een klokkentoren en een katholieke kerk.
Daarna bekijken nog een aantal kleine watervallen en brengen we een bezoek aan de botanische tuin, aangelegd in de eerste wereldoorlog door Sir Harcourt Butler, de toemalige Gouveneur van Birma. Een prachtige tuin waar we ruim twee uur rondwandelen.
Daarmee ronden we onze eerst dag in Myanmar af en gaan terug naar het hotel om daar bij te komen en heerlijk uit eten te gaan bij een Indiaans restaurant.

De volgende ochtend vertrekken we al vroeg in de ochtend richting het station. We gaan aan boord van de lokale trein naar het dorpje Naung Pain. De tocht duurt circa 3-4 uur. Dit blijkt vooruit nooit met zekerheid te zeggen, omdat er zeer vaak vertraging is om allerei verschillende redenen. Onze trein komt vanmorgen in ieder geval op tijd aan en we gaan aan boord. Een zeer oude trein, zonder ramen en nul comfort. De treinen in heel Myanmar rijden tergend langzaam, met een snelheid van 45 km per uur. Door de lage snelheid kunnen wij heerlijk om ons heen kijken en het leven op het platte land in ons op nemen. De vele keurige akkertjes, de kleine eenvoudige huizen en de kleurrijke mensen. Erg leuk!!
De tocht gaat tevens over het bekende Gokhtiek viaduct die een 300 meter brede kloof overbrugt. Gebouwd door de Engelse in 1899, gebombardeerd door ook de Engelse in 1941 om de Japanners in 2de wereld oorlog tegen te houden. Daarna gerenoveerd en nog altijd in gebruik. Het is een indrukwekkende tocht en we bereiken op geplande tijd het dorpje Naung Pyin, wat zeer uitzonderlijk is.
Op de terugweg met de auto richting Mandalay, wat ons volgend verblijf zal zijn, komen we vast te zitten in de bergpassen. Deze bergpas / weg is voor Myanmar de High-Way naar China. Hier moeten alle trucks richting China over, zowel in noordelijk als zuidelijke richting. Het is een smalle weg er moet te veel verkeer langs in een te korte tijd. Zonder verkeersregels is het al snel een ieder voor zich en loopt het bijna elke dag vast doordat ze elkaar letterlijk in de weg zitten of door ongelukken. Na een klein uur kunnen wij verder, maar dit soort opstoppingen duren soms uren of zelfs dagen.
Rond 17.00 zijn we in Mandalay, waarover meer in het volgende verslag.